Wij zijn geen moeilijke mensen maar we hebben wel soms onze vragen bij bepaalde trends in onze samenleving.
Zoals dit weekend liepen we in de Veldstraat, ook wel bekend als DE winkelstraat van Gent, en we zagen mensen, heel veel mensen. Het was moeilijk de medemens te ontwijken en te vermijden. We vroegen ons spontaan af hoe dit verder gaat evolueren, hoeveel meer mensen kunnen we nog samen in één winkel duwen?
In 2009 stond de teller op 6.775.235.741 , vandaag zullen we de zeven miljard al voorbij zijn. Vindt iedereen dit normaal? Ziet niemand een probleem in dit steeds groeiende aantal mensen, wij anders wel! Momenteel is het al moeilijk of zelfs onmogelijk een plaats te vinden in de wereld waar je niet omringd wordt door andere mensen die hun eigen al dan niet irritante zelf zijn. Ik wil niet gaan zeggen dat iedere mens die hier op deze planeet rondloopt irritant is of op zijn minst irritant gedrag vertoont maar met hoe meer we zijn hoe vaker je die irritante dingen begint op te merken. Mensen gedragen zich vaak niet erg efficiënt, in grote massa's wordt dit gedrag precies alleen maar versterkt, denk maar aan het incident bij de Love parade dit jaar!
Maar we liepen dus zoals vele mensen in de veldstraat, we stonden in een winkel, en er bleek weinig ruimte voor beweging, het leek bijna alsof iedereen die zich in de winkel bevond deel uitmaakte van een grote puzzel, zo een puzzel met blokjes die je moet verschuiven en er is maar één vakje leeg. Het bleek bijna onmogelijk in dat ene lege vakje te geraken en uit de winkel buiten te geraken. Ook de straat liep echt bijzonder vol mensen, en dit bij slecht en koud weer. Wij de menselijke soort zijn met veel, let's face it, het is zelfs echt abnormaal met hoeveel we zijn! Is de aarde groot genoeg voor een steeds aangroeiende massa mensen? Want op Mars gaan wonen zit er nu nog niet meteen in voor de komende jaren. Maar niet enkel de oppervlakte en voorzieningen op de aarde moeten dit aantal blijven ondersteunen, wij zelf zullen ook met steeds meer door dezelfde deuren moeten, in dezelfde winkels op hetzelfde ogenblik zijn. We zullen veel meer vierkante centimeters moeten delen dan we ons nog maar kunnen inbeelden, het zal vechten worden om een plaatsje te krijgen in deze beperkte omkadering die we voor handen hebben.
Voelt niemand anders die toenemende drukte aan als negatief? Niet dat wij niet graag in het gezelschap zijn van mensen, maar te veel is toch te veel? En het is normaal dat steden een grotere bevolking hebben dan dorpen en een groter aantal mensen hebben die hier niet permanent verblijven en toch ook deel uitmaken van de dagelijkse passage, maar ook steden hebben een bepaalde capaciteit. Niet alle publieke ruimtes kunnen uitgebreid worden, de gebouwen die er zijn zoals bijvoorbeeld winkels, kunnen niet vergroot worden die zijn maar zo groot als ze zijn. Zullen we dan echt moeten gaan werken met een beperkte capaciteit per winkel, zodat we bijvoorbeeld met 20 tegelijk in een winkel binnen kunnen. Al de andere moeten buiten wachten, en op hun beurt mogen ze dan naar binnen.
Dat lijkt me ook maar een rare toestand, maar één eigenschap van de mens komt in zo'n geval wel echt van pas, ons aanpassingsvermogen. Ons aanpassingsvermogen om alle negatieve veranderingen om te zetten in doodnormale zaken die altijd zo hadden moeten zijn. Ons aanpassingsvermogen dat ons toestaat de meest absurde veranderingen te negeren en ze spontaan toe te laten in ons alledaagse leven. Maar als we eerlijk zijn zouden we dan niet wat meer ruimte voor onszelf willen, zouden we dan niet willen dat we het nooit tot die zeven miljard hadden laten komen? Wil niemand anders dan nooit eens wat meer ruimte voor zichzelf? Wij vroegen het ons maar af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten