Als ik kijk naar foto's van de autoloze zondag in 1973 dan is het afwezig zijn van auto's vooral opvallend. Ik zie een blanco canvas waarop fantasie, spel en oprecht genieten nog vrij kunnen aangebracht worden. De terugkeer van de mens naar de natuur, of naar de eenvoud van het mens-zijn, gewoon leven zonder die gejaagdheid en kapitalistische hypocrisie van alle dag...
Gent: De laatste jaren, en vooral in de steden waar de autoloze zondagen zich situeren, zie ik enkel een druk fantasieloos gebeuren in obligate retro-sfeer. Een knipoog naar vroeger maar zonder bezieling... De Autoloze Zondag is een soort mega-evenement geworden waar je MOET bij geweest zijn.... En heel veel mensen laten zich vangen en zakken af naar de steden... met de auto natuurlijk. IN de stad is het dan wel autovrije zone (wat het in Gent het hele jaar door al is) maar net buiten de rand bereikt de mensendrukte en vooral het verkeer hogere pieken dan op normale zondagen.
Die steeds-tegenwoordige knipoog naar weleer met dat typische Gentse volksorkest-gedoe is waarschijnlijk keer op keer aantrekkelijk voor de typische jonge alternatieve verantwoorde ouders (en hun kinderen), met kant-en-klaar plezier per pak van tien stuks, maar voor mij ontbreekt elk beetje sfeer.De massa is zo drukkend en de dwang/drang om te feesten zit tegenwoordig zo diepgeworteld dat het bijna onuitstaanbaar wordt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten